Makaleler

Makaleler - DEPRESYONDAYIM

DEPRESYONDAYIM…MI?

Uzm.Psikolog Işıl ALTINTAŞ UÇAR

Herkes “Depresyondayım.” deyip duruyor; peki ya nedir depresyon? Gelin bir göz atalım.

Kimi zaman kendimizi dibe vurmuş gibi hissedebiliriz; bu illaki depresyonda olduğumuz anlamına gelmez. Geçici bir depresif durum da olabilir. Depresyon adını verebilmemiz için üzüntünün, umutsuzluğun, çalışma isteğinde azalmanın, yeme ve uyku sorunlarının en az iki hafta sürmüş olması gereklidir.

Depresyon bir beyin hastalığıdır. İnsan beyninde serotonin, noradrenalin vb. haz ve mutluluk veren kimyasal maddeler azaldığında belirtiler ortaya çıkmaya başlar. Temel belirtileri hayattan zevk alamamak ve içinden hiçbir şey gelmemek ile kendini gösteren isteksizlik halidir.

Depresyon, hem vücudu, hem düşünceleri hem de duygu durumunu etkileyebilen bir hastalıktır. Kişinin uyumasından yemek yemesine, fiziksel performansından sağlıklı düşünce üretebilmesine kadar her şeyi etkileyebilir. İntihar düşüncesi, suçluluk duygusu veya dikkat sorunları gün boyunca kişiye egemendir.

Nedenine baktığımızda ise kalıtsal ya da yapısal olduğu düşünülüyor. Kendine güveni az olan, kendisine ve dünyaya karşı kötümser bir bakış açısına sahip, aşırı stres altında olan ve mükemmeliyetçi insanların depresyona yatkın olduğu söyleniyor.

İstatistiksel verilere göre, ülkemizde her 6 kişiden biri hayatı boyunca bir kere depresyona giriyor. Bu hiç de küçümsenecek gibi durmuyor. Kadınlarda erkeklere oranla iki kat daha fazla görülüyor. Menstruyal döngü değişimleri, hamilelik, düşük yapma, doğum sonrası, erken menopoz ya da menopoz gibi hormonal etkenler ile hem evde hem işte birçok sorumluluk yüklenmek kadınlarda oranı yükseltiyor.

Depresyon büyük oranda tedavi edilebilir ve tedavi edilmediğinde ise yinelemesi veya intiharla sonuçlanması olası bir hastalık. Tıbbi müdahale ile birlikte ilerlemesi öngörülen psikoterapi sürecinde amaç, depresyon belirtilerinin ortadan kalkması, kişinin farkındalık kazanması ve mutsuz eden nedenlerle başa çıkabilmek için etkili stratejiler geliştirmesidir.

“Topla kendini.”; “Çık dolaş biraz kafanı dağıt.”; “Üzüldüğün şeye bak.” gibi cümleler kişide “Hiç kimse beni anlamıyor.” düşüncesi kanısı oluşturur ve kişi daha çok içine kapanır.

Depresyonlu bir hasta kendi kendini tedavi edemez ama kendi kendine yardım edebilir. En azından bir adım atmakla başlayabilir.